Kliknij tutaj --> 🐹 mount everest widok z samolotu

The risks involved in climbing Everest are great. Even when using bottled oxygen, mountaineers can experience fatigue, nausea, vomiting and other related problems such as hypothermia and frostbite. Climbers normally spend months acclimatizing to get their body ready for the extreme conditions which they will encounter. Mount Everest, zwany również Czomolungmą (w języku tybetańskim oznacza to "Bogini Matka Śniegu"), jest górą położoną na granicy Tybetu i Nepalu. To najwyższy szczyt na Ziemi. Co jednak ciekawe, wcale nie tak łatwo jest wypatrzeć go z kosmosu. Należy do pasma Himalajów Wysokich, rozciągającego się od masywu Nanga Parbat po Nepal słynie z majestatycznego pasma górskiego, w tym z najwyższego szczytu świata, Mount Everest. Jedną z popularnych atrakcji dla odwiedzających Nepal jest lot na malowniczą górę Everest. Oto jeszcze jedna ponura strona globalnego ocieplenia: topnienie lodowców eksponuje kolejne ciała ofiar Mount Everestu. Do tej pory na jego zboczach zginęło około 300 himalaistów, z czego dwie trzecie wciąż spoczywa na stokach góry. Globalne ocieplenie objawia się na wiele sposobów. W najwyższych górach świata wzmogło topnienie Mount Everest (također tib. Qomolangma, nep. Sagarmāthā, lim. Chajamlungma, kin. Zhumulangma, eng. Mount Chomolungma ), najviša je planina na Zemlji i najviša točka na zemaljskoj kontinentalnoj kori, prema mjerenju visine topografskog vrhunca od 8848 metara iznad razine mora. Planina, koja je dio lanca Himalaje u Aziji, locirana je na Site De Rencontre Serbe En France. Trekking pod Mount Everest Namaste Nepal! Większość turystów idących nie tylko na trekking pod Mount Everest, ale również odwiedzających sam Nepal, przylatuje tu bezpośrednio korzystając z międzynarodowego portu lotniczego Tribhuvan w Kathmandu. Jest to jedyne lotnisko w kraju posiadające połączenia międzykontynentalne. Kathmandu, jako stolica i najważniejsze centrum turystyczne kraju, posiada najlepiej rozwiniętą infrastrukturę transportową, noclegową i gastronomiczną. To właśnie w tym mieście, pełnym zabytkowych świątyń i sklepów z pamiątkami, będziemy mieli pierwszy kontakt z Nepalem, jego bogatą kulturą i przyjaznymi ludźmi. Bo to między innymi lokalni mieszkańcy, zawsze uśmiechnięci i serdeczni, witający przyjezdnych szczerym „Namaste!”, są jednym z tych elementów, które najlepiej zapamiętamy. Także tutaj w turystycznej dzielnicy Thamel znajdują się setki agencji turystycznych, gdzie można zakupić pełen pakiet turystyczny potrzebny do odbycia trekkingu: począwszy od biletu lotniczego do Lukli, poprzez przewodników, tragarzy, pozwoleń na wyjście w góry i innych. Iść czy lecieć? Niestety, nie ma innej możliwości na dojście do bazy pod Mount Everestem, ponieważ cały ten obszar jest objęty ochroną w ramach Parku Narodowego Sagarmatha i traktowany jest jako jedno z najcenniejszych dóbr narodowych. Jedyną rzeczą z wyżej wymienionych jaką można ominąć jest przelot do Lukli. Zamiast tego można jechać 12 godzin zatłoczonym lokalnym autobusem lub minivanem do Jiri i stamtąd iść przez… 5 dni do Lukli. W ramach oszczędności czasu większość osób wybiera właśnie lot do Lukli. To właśnie z tej małej, himalajskiej wioski prawie wszyscy rozpoczynają właściwy trekking do podnóża najwyższej góry świata. Najbardziej popularną trasą jest ta z Lukli wzdłuż doliny potoku Dudhkoshi przez Namche Bazaar i dalej doliną potoku Imja przez Tengboche i Dingboche, aż do miejsca, gdzie szlak podąża wzdłuż jęzora Lodowca Khumbu po jego morenie bocznej przez Lobuche i Gorak już znamy mniej więcej specyfikę Nepalu i wiemy co nas może spotkać w Himalajach podczas trekkingu, czas na omówienie z osobna każdego dnia wędrówki. Tak, aby każdy wiedział czego się spodziewać na trasie, na jakiej wysokości odbędzie się nocleg, ile kilometrów jest do przejścia czy też ile czasu zajmie nam marsz danego dnia. Dzień 1: start: 2840m meta: 2610m dystans: 6,5km, czas: 3h Pierwszego dnia rano opuszczamy hotel i udajemy się na lotnisko krajowe. Następnie wsiadamy do kilkunastoosobowego samolotu, który uniesie nas w przestworza. Pod nami zostanie wielka aglomeracja Kathmandu, a nasz samolot obierze kierunek na wschód. Osoby siedzące po lewej stronie będą mogły podziwiać wspaniałe widoki na ośnieżone, wysokie szczyty Himalajów. Cała podróż samolotem zajmie nam około 30-40 minut. Wylądujemy na jednym z najbardziej malowniczo położonych lotnisk na świecie w małej miejscowości Lukla, położonej na wysokości 2840m Pas startowy ma kilkaset metrów długości i 12% nachylenia. Z jednej strony zakończony jest stromym stokiem, a z drugiej urwistą ścianą skalną. Po odebraniu naszych bagaży i wyjściu z ciasnego budynku, nazywanego dumnie terminalem przylotów, udamy się w miejsce, gdzie poczynimy ostatnie przygotowania przed wymarszem. Dopakujemy plecaki, wyjmiemy kijki, zjemy coś energetycznego. Nasz przewodnik przekaże nam ostatnie uwagi i w drogę. Tego dnia będzie dominował marsz po płaskim terenie lub w dół. Poruszać się będziemy wygodną ścieżką ułożoną z wielkich kamieni, miejscami po kamiennych schodach. Mijając po drodze małe górskie wioski i pokonując rwące górskie potoki, po około 3 godzinach dotrzemy do Phakding. Wieś ta leży na wysokości 2610m i tu właśnie spędzimy naszą pierwszą noc w Himalajach. Dzień 2: start: 2610m meta: 3440m dystans: 10,5km, czas: 7hDzisiejszego dnia zjemy obfite, energetyczne śniadanie i ruszymy w dalszą drogę. Czeka nas o wiele więcej podejść niż zejść. Będziemy się poruszać wzdłuż rzeki Dudhkoshi, a największą miejscowością na naszej trasie będzie Monjo, gdzie zrobimy dłuższy postój. Po opuszczeniu ostatniej wioski, przekroczymy kilka razy rwącą, górską rzekę i zaczniemy wspinać się stromą ścieżką po górskim stoku, aby w końcu wczesnym popołudniem dotrzeć do Namche Bazaar na wysokości 3440m Jest to największa miejscowość w Parku Narodowym Sagarmatha. Ma ona kształt podkowy i leży na stromym, górskim stoku. Jest tu największy wybór guest housów i sklepów, gdzie można zrobić całkiem porządne zakupy na dalszą część trasy. Mało tego, można stąd nawet zadzwonić do domu lub wysłać e-maila! Po zakwaterowaniu resztę dnia spędzimy na spacerach po Namche i chłonięciu okolicznych, pięknych krajobrazów. Dzień 3: cały dzień w Namche Bazaar i okolicy Tego dnia nie pokonujemy żadnych dużych odległości, ani przewyższeń. Dzień ten przeznaczamy na jak najlepszą aklimatyzację przed następną częścią trekkingu. Można odwiedzić rano lokalny targ. W ramach aklimatyzacji proponujemy także wizytę w tutejszym muzeum Szerpów, gdzie można bliżej poznać dzieje tego tybetańskiego ludu. Warto przespacerować się też do hotelu Everest View, aby po raz pierwszy spojrzeć na panoramę najwyższych szczytów Himalajów z Ama Dablam, Lhotse i Mount Everestem na czele. Po południu wrócimy do Namche przez wioskę Khumjung. Dzień 4: start: 3440m meta: 3870m dystans: 6km, czas: 6hDnia dzisiejszego czeka nas długi trawers zbocza górskiego poniżej wioski Khumjung, którym dojdziemy aż do dna potoku Dudhkoshi. Po drodze będą nam wciąż towarzyszyły widoki na Mount Everest i okoliczne szczyty. Po przekroczeniu mostu, zrobimy dłuższą przerwę na posiłek w małej wiosce Phunki. Następnie czeka nas mozolne podejście do Tengboche, ważnej miejscowości leżącej na poziomie 3870m Znajduje się tu malowniczo położony klasztor buddyjski. Po zakwaterowaniu w guest housie, będzie czas, aby odwiedzić zarówno sam klasztor, jak i położone tuż obok muzeum. Dzień 5: start: 3870m meta: 4410m dystans: 7km, czas: 7hDzisiaj przekroczymy granicę 4000 metrów Z Tengboche udamy się przez Dewoche znów na dno potoku, ale tym razem będzie to Imja, dopływ Dudhkoshi. Następnie, podążając wzdłuż koryta tego potoku, przejdziemy przez Pangboche i Orsho, podziwiając widoki na wyniosły szczyt Ama Dablam oraz lodową ścianę od Nuptse aż do Lhotse. Po minięciu ujścia rzeki Khumbu do Imja, po prawej stronie ujrzymy po raz pierwszy z bliska jęzor lodowca, będzie to Lodowiec Tsuro. Po krótkim marszu dotrzemy już do Dingboche, wioski położonej nad rzeką na wysokości 4410m 6: start: 4410m meta: 4940m dystans: 6km, czas: 6hPo śniadaniu ruszamy w dalszą drogę. Opuszczamy dno doliny i idziemy trawersem, stopniowo zyskując wysokość. Po minięciu małej osady Dusa, docieramy do przysiółka Dughla na wysokości 4600m Wioska ta leży na morenie czołowej Lodowca Khumbu spływającego od podnóża Mount Everestu. Tu zatrzymujemy się na dłuższy odpoczynek i posiłek. Po nim czeka nas strome podejście po morenie, a po drodze mijamy pomnik ku pamięci ofiar Himalajów. Ostatni fragment podejścia biegnie wzdłuż jęzora Lodowca Khumbu z pięknymi widokami na siedmiotysięcznik Pumo Ri oraz Kalapatthar. Wysokość prawie 5000m daje się już wszystkim we znaki. Nasz oddech staje się ciężki, wolny i szybko się męczymy. Dlatego co chwilę należy robić przerwy na wyrównanie oddechu. W końcu docieramy do małej wioski Lobuche na wysokości 4940m Po ciepłej kolacji czeka nas zasłużony 7: start: 4940m meta: 5160m najwyższy punkt: 5364m dystans: 8km, czas: 7hDzisiejszego dnia czeka nas relatywnie łatwe podejście do Gorak Shep, na wysokości 5160m Nazwa wioski oznacza „martwe kruki” i sama wioska leży nad malowniczym, wysokogórskim jeziorem Gorakshep Tso. Po zjedzeniu lunchu, zostawiamy plecaki w guest housie i wyruszamy bez obciążenia w stronę bazy pod Mount Everest. Na miejscu zwykle zobaczyć można namioty licznych wypraw himalaistów. Być może będzie nawet okazja porozmawiać z kimś kto szykuje się do ataku szczytowego lub właśnie zszedł z najwyższej góry świata. Stąd rozpościera się też widok na słynny lodospad na Lodowcu Khumbu, jeden z najtrudniejszych odcinków podczas atakowania Mount Everestu. Po południu schodzimy tą samą drogą do Gorak Shep. Dzień 8: start: 5160m meta: 3990m najwyższy punkt 5545m dystans: 14km, czas: 8h Dziś wcześnie rano czeka nas strome podejście na szczyt Kalapatthar (5545m To będzie najwyższy punkt podczas naszej całej wędrówki. Na samej górze czekać na nas będzie kubek ciepłej herbaty, którą w tym niesamowitym miejscu sprzedają turystom lokalni tragarze. Widok stąd jest nieprawdopodobny. Przed nami jak na dłoni rysuje się pionowa piramida Nuptse, a za nią Mount Everest i dalej Lhotse. Na lewo widać główną grań Himalajów, za którą już jest tylko Tybet oraz niekończący się jęzor Lodowca Khumbu wraz ze słynnym lodospadem. Po nasyceniu oczu tymi fantastycznymi widokami schodzimy do Gorak Shep, zabieramy bagaże i rozpoczynamy powolną wędrówkę w dół. Mijamy po drodze dobrze nam już znane wioski Lobuche i Dingboche. Po południu docieramy na nocleg do Pangboche (3990m Tu oddycha się już znacznie łatwiej. Dzień 9: start: 3990m meta: 3440m dystans: 9km, czas: 6hTego dnia dalej będziemy maszerować znaną nam już dobrze drogą przez Tengboche i Phunki aż do gwarnego, pełnego turystów Namche Bazaar. Zostawimy za plecami zapierające dech w piersiach widoki na Ama Dablam, Nuptse i Mount Everest. Po dotarciu na miejsce, poczujemy powiew cywilizacji, której nie mieliśmy przez kilka dni w wyższych partiach gór. O wiele wygodniejsze łóżka, gorący prysznic, świeże jedzenie i dużo mniej rozrzedzone powietrze: to wszystko spowoduje, że poczujemy się znacznie lepiej. Dzień 10: start: 3440m meta: 2840m dystans: 13km, czas: 7hDziś ciąg dalszy schodzenia. Jednak po zejściu z Namche Bazaar do Phakding, czeka nas z kolei przewyższenie o wysokości 200m do pokonania w pionie, czyli ostatnie podejście do Lukli. To już ostatni dzień trekkingu w Himalajach. Żegnamy się z majestatycznymi górami wykwintną kolacją w jednej z lokalnych restauracji. Dzień 11: start: 2840m meta: 1400m czas: 30min lotuRano po śniadaniu udajemy się na lotnisko w Lukli i czekamy na naszą kolej, aby odlecieć z powrotem do Kathmandu. Podczas lotu do stolicy, tym razem ci siedzący po prawej stronie będą mieli ostatnią szansę, żeby przyjrzeć się Himalajom z bliska przez okno. Po dotarciu do Kathmandu, jedziemy z lotniska na Thamel i oficjalnie kończymy nasz trekking do bazy pod Mount Everest. Recepta na sukces I co, było ciężko? Odpowiedź na to pytanie pozostawiam każdemu z osobna. Analizując przebieg szlaków w rejonie doliny Khumbu oraz ich stan, dochodzimy do wniosku, że niewiele różnią się od ścieżek, które znamy chociażby z „naszych” Tatr. Jedyną, diametralną różnicą jest wysokość i związany z nią niedobór tlenu. To właśnie powód, dla którego turystów dopada choroba wysokościowa i nie mogą oni dojść do bazy pod Mount Everestem. Aby się nam to nie przytrafiło, możemy sobie trochę pomóc. Wystarczy jedynie popracować nad swoją kondycją przed wyjazdem. Potem, będąc już na miejscu, należy się zaaklimatyzować w odpowiedni sposób. I oto znamy już receptę na to, żeby móc dojść do bazy pod najwyższym szczytem naszej planety i ukłonić mu się głęboko. Poprzedni wpis w kategorii Powrót do listy Następny wpis w kategorii Możesz użyć tego zdjęcia bez tantiem "Himalaje z widokiem z lotu ptaka Mount Everest z Nepalu" do celów osobistych i komercyjnych zgodnie z licencją standardową lub rozszerzoną. Licencja standardowa obejmuje większość przypadków użycia, w tym reklamy, projekty interfejsu użytkownika i opakowania produktów, i pozwala na wydrukowanie do 500 000 kopii. Licencja rozszerzona zezwala na wszystkie przypadki użycia w ramach Licencji standardowej z nieograniczonymi prawami do druku i pozwala na używanie pobranych obrazów stockowych do celów handlowych, odsprzedaży produktów lub bezpłatnej dystrybucji. Możesz kupić to zdjęcie stockowe i pobrać je w wysokiej rozdzielczości do 6016x4016. Data wgrania: 12 lut 2020 James Balfour ma 27 lat. Młody, energiczny, z iskrą w oku. Syn „króla klubów fitness”, Mike’a Balfoura, który stworzył ich setki na całym świecie, założył własną sieć. Pure Health and Fitness rozwija się w piorunującym tempie. A on szuka nowych wyzwań, bo jedno z największych, wejście na Mount Everest, ma już za sobą. Business Traveller odwiedził go w jego warszawskim Pure Sky Club, otwartym niedawno w wieżowcu Skylight, w samym sercu miasta – jednym z najbardziej ekskluzywnych miejsc poświęconych Traveller: Jaki jest widok z Dachu Świata?James Balfour: Na Mount Everest wszedłem 23 maja 2008 roku. Było to spełnienie wielkiego marzenia. Byłem piątym, najmłodszym Brytyjskim zdobywcą szczytu, miałem wówczas 24 lata. Wiązało się to również z akcją charytatywną, zbieraliśmy pieniądze na odbudowę szkół w Liberii, zniszczonych w trakcie wieloletniej wojny domowej. Udało się nam zgromadzić ponad 50 tysięcy funtów. Sama wyprawa to chwile wielkich emocji, sporo było przy tym przygód. Na szczycie byłem około 20 minut. Widać było krzywiznę Ziemi, zaś w świecącym słońcu bezkres Chin. Tego widoku nie zapomnę Traveller: Everest za Panem, jakie jest zatem kolejne wyzwanie?James Balfour: Mamy dwa poważne wyzwania biznesowe związane z marką Pure. Pierwsze z nich to sieć Pure Health and Fitness, która w ciągu minionych trzech lat, odkąd jesteśmy w Polsce, rośnie w bardzo szybkim tempie. W tej chwili mamy dwadzieścia klubów, do końca roku liczba ta wzrośnie do czterdziestu. To główna część naszych działań, poważnie się na tym wyzwaniem jest miejsce, w którym się znajdujemy. Pure Sky Club to nowatorska koncepcja na polskim rynku, pierwszy w kraju prywatny, członkowski klub biznesowy. Od otwarcia minęły zaledwie cztery miesiące, jednak już teraz mogę powiedzieć, że odnieśliśmy naprawdę duży sukces. Dlatego nowym przedsięwzięciem jest poszukiwanie miejsc, w których takie właśnie kluby jak Pure Sky Club moglibyśmy otworzyć. Miast, gdzie tego typu przedsięwzięcie ma rację bytu, jest moim zdaniem wiele, w tej chwili na naszej liście są chociażby Bukareszt, Sztokholm oraz Stambuł. Warto ten pomysł powielać, tym bardziej, że byłaby to dodatkowa wartość dla naszych klientów, którzy mogliby korzystać z klubów w każdym Traveller: Jak ważne są w Pana życiu pasje i ich spełnianie?James Balfour: Są niezmiernie ważne. Myślę, że jeśli nie nosisz w sobie pasji, marzeń, ku którym dążysz, jeśli nie masz wiary w to, co robisz, nigdy nie wzniesiesz się na odpowiedzi poziom. To czym się zajmujemy, Health and Fitness, to dla mnie i mojego wspólnika, Tony’ego Cowena, jest naprawdę ważne. Powiem tak: medycyna może utrzymać cię przy życiu, ale fitness sprawi, że przeżyjesz je szczęśliwie. To podstawa. Jak to wszystko ma się do naszego Pure Sky Club? Ano tak, że biznes to także nasza pasja i robimy to z pełnym tak jak wielu ludzi na całym świecie spotykamy się na rozmowach w hotelowych lobby czy małych knajpkach. Gdy dyskutujesz o dużym kontrakcie nie wytaczasz jednak dział i nie krzyczysz o tym na wszystkie strony. Potrzebujesz swobodnego, komfortowego, cichego miejsca, gdzie możesz o tym porozmawiać, podjąć decyzję i potem cieszyć się efektem. To właśnie legło u podstaw naszego pomysłu na Pure Sky Traveller: Kto jest tak naprawdę adresatem waszej oferty Pure Sky Club, co możecie zaproponować?James Balfour: Jeśli porównamy się do prywatnych klubów członkowskich w Wielkiej Brytanii, z których wiele ma długą tradycję, czy to polityczną, czy też związaną z wojskiem, a przy tym mają wykształcone przez wiele lat reguły, choćby dotyczące obecności kobiet lub obowiązującego stroju, to jesteśmy inni. Świat się zmienia, wielu ludzi robi olbrzymie majątki nosząc jeansy. Zmieniają się także ich potrzeby i oczekiwania. Nie jesteśmy miejscem dla statecznych ludzi palących cygaro i rozprawiających o minionych latach. Jesteśmy progresywni, kobiety są u nas bardzo mile widziane, zresztą wśród naszych członków pań jest wiele. Generalnie mówimy o ludziach z aspiracjami, co oczywiście przejawia się w bardzo różny sposób. Jednak każdy z nich może tu przyjść, by się spotkać, zaprosić klienta na rozmowy, odpocząć czy się Traveller: Brzmi nieco jak głębsza filozofia cieszenia się życiem i pracą?James Balfour: Bo faktycznie coś w tym jest. Świat pędzi z zawrotną prędkością, my musimy trzymać rękę na pulsie zmian. Ludzie pracują ciężko, zarabiają dla swoich firm duże pieniądze, i myślę, że często chcą znaleźć się w miejscu, gdzie jest lepiej, przyjemniej, niż w biurze. Chcą też mieć możliwość świętowania sukcesu. My oferujemy spędzenie całego dnia w zupełnie innych warunkach. Członek klubu rano dostaje bezpłatne śniadanie, potem może spotkać się z kimś w mniej lub bardziej formalnej atmosferze, może zamknąć się w prywatnej jadalni na rozmowy albo przyjść wieczorem, by po ciężkim dniu odprężyć się w kompleksie Spa albo sali kinowej. To jest po prostu łączenie biznesu z Traveller: Pytanie, które nasuwa się samo, dlaczego wybraliście Polskę?James Balfour: No tak, faktycznie, słyszę je dość często. Przyjechaliśmy przed trzema laty, ponieważ zauważyliśmy olbrzymią lukę na tutejszym rynku health & fitness. Wystarczy powiedzieć, że w Polsce wówczas 0,6 % dorosłej populacji korzystało z usług klubów fitness, w Wielkiej Brytanii ten odsetek sięgał 13 %. Mogę dziś przyznać, że była to doskonała decyzja – mam nadzieję, że właśnie tę lukę z kolei z perspektywy prywatnych klubów biznesowych – w Polsce może być tylko lepiej. Polska jest jedną z najprężniej działających gospodarek w Europie, miliony euro spływają na rynek w związku z nadchodzącymi mistrzostwami Euro 2012, większy odsetek młodych ludzi ma wyższe wykształcenie tu, niż chociażby w Niemczech, Polacy pracują dłużej i wydajniej, niż ludzie w zachodniej części kontynentu. Mówiąc krótko, w ciągu ostatnich dziesięciu, piętnastu lat Polska przeszła niewiarygodne zmiany. Sądzę, że będą one postępować. I przyznaję, że wolę być tu, niż w Londynie. Foto: Daniel Prudek, shutterstock Zastanawialiście się kiedyś, co widzą zdobywcy góry Mount Everest? W końcu wdrapali się na dach świata – wyżej już się nie da... Najwyższa góra świata. Przedmiot pożądania wielu wspinaczy, ale i „ofiara” komercyjnych wypraw, które corocznie próbują umieścić na szczycie jak największą liczbę swoich uczestników. Wznosząca się na wysokość 8848 m (amerykańskie pomiary wskazują 8850 m góra budzi respekt. Polacy zapisali na niej piękną kartę: 17 lutego 1980 Leszek Cichy i Krzysztof Wielicki dokonali pierwszego zimowego wejścia na szczyt. A do dnia dzisiejszego lista polskich zdobywców Everestu (inne nazwy szczytu to Czomolungma i Sagarmatha) liczy 43 wszelkie inne aspekty… skoro to najwyższy punkt naszej planety, to widoki z niego muszą być obłędne. A promień widoczności sięga zapewne setek kilometrów. Ale czy na pewno?Ruszamy w góry?Wyżej już się nie daOK, jesteśmy na szczycie. Blisko 9 kilometrów nad poziomem morza! Cały świat leży u naszych stóp. Sama góra przez miejscową ludność uważana jest za siedzibę bogów. Spoglądamy zatem w dół, rozglądamy się dookoła siebie. A gdziekolwiek nie sięgnąć wzrokiem... widzimy inne himalajskie zdobywcami – i zarazem osobami, które miały zaszczyt ujrzeć ten widok – był Nowozelandczyk Edmund Hillary i Szerpa Tenzing Norgay. Historyczne wydarzenie miało miejsce w 1953 roku. Wiecie, jakie słowa wypowiedział Hillary po zejściu? Nie zdawał sobie sprawy, że za sprawą BBC usłyszy je cały świat. Brzmiało to mniej więcej jak:– W końcu załatwiliśmy s*******yna!";-)Fot. Dean Smith, Oferty w najlepszej cenie Mount Everest – najwyższa góra naszej planety (8848 m Góra Gór, Bogini Matka Ziemia (Czomolungma), Czoło Niebios (Sagarmatha), Dach Świata. Mekka himalaistów i wymarzony cel wielu górskich śmiałków. Położona w Himalajach – na granicy Nepalu i Chin przyciąga jak magnes. Choć nie ma wyższego miejsca na ziemi, nam udaje się obejrzeć Mount Everest „z góry”. Po trupach na szczyt Mount Everest w opinii najwybitniejszych himalaistów nie jest ani najpiękniejszy, ani najtrudniejszy. Jest po prostu najwyższy. A w ludzkiej naturze jest coś takiego, że lubimy “naj”. Jeśli dodamy do tego trudną osiągalność takiego przedsięwzięcia (duże koszty, niezbędne doświadczenie górskie czy możliwość ataku szczytowego w ograniczonych warunkach pogodowych), to mamy doskonałą receptę na obsesyjne pożądanie. Wzrost zainteresowania zdobywaniem Everstu przyczynił się do ogromnej komercjalizacji tego miejsca. Najwyższy z ośmiotysięczników stał się już niemal parkiem rozrywki dla łaknących ekstremalnych przeżyć czy znudzonych życiem bogaczy. Doprowadziło to do konieczności wprowadzania limitu pozwoleń na wejście, weryfikacji podstawowych umiejętności trekkingowych uczestników czy obowiązku przedstawienia historii chorób. Dodatkowo od tego sezonu każdy wspinacz będzie musiał wykupić pakiet ubezpieczenia obejmujący ewentualny transport zwłok z dużych wysokości. Mount Everest to bowiem góra, która nie wybacza błędów. Na jej zboczach zginęło już ponad 300 osób, a niemal dwie trzecie ciał wciąż tam spoczywa. Ostatnie zmiany klimatyczne spowodowały odsłonięcie wielu ludzkich szczątków, które obecnie zwyczajnie mijane są w drodze na szczyt. Lot nad Mount Everestem W tym stanie najprostszym sposobem na zbliżenie się do najwyższej góry świata, unikając przy tym dzikich tłumów i finansowej plajty, jest lot widokowy „Everest Experience”. Atrakcję taką oferuje kilka linii lotniczych w Nepalu, w tym Buddha Air, z której korzystaliśmy. Choć przygoda jest krótka (lot trwa ok. 1h), oprócz Everestu daje możliwość zobaczenia całej panoramy najwyższych gór świata, w tym Kanczendzongi (8586 m Lhoste (8516 m Makalu (8481 m Cho Oju (8201 m Mount Everest (8848 m i Lhotse (8516 m widziane z okna samolotu Loty odbywają się codziennie w godzinach porannych ( czasu lokalnego) z terminala krajowego Tribhuvan International Airport w Katmandu i naturalnie są zależne od warunków atmosferycznych. Bilety można kupić online za około 160 USD. Przy złej pogodzie start może być opóźniony lub zostać odwołany. W tym drugim przypadku otrzymujemy zwrot pieniędzy lub możliwość wyboru lotu w innym terminie. Przy planowaniu lotu nie jest zalecane sugerowanie się prognozami, czy tym bardziej pogodą za oknem. Chodzi wyłącznie o warunki panujące na wysokości przelotowej. Najczęściej po pokonaniu niskiego pułapu deszczowych chmur oczom ukazuje się niezwykły widok ośnieżonych himalajskich szczytów skąpanych w promieniach słońca. Makalu (8481 m Miejsce przy oknie gwarantowane Podróż odbywa się na pokładzie samolotu ATR 72-500, ATR 42-320 lub Beechcraft 1900D. Stewardessy, których jednym z obowiązków jest pokazywanie i nazywanie kolejno mijanych szczytów, wywiązują się z tego na medal. Dodatkowo każdy pasażer otrzymuje schemat panoramy gór, tak by mógł samodzielnie ustalić, jaki szczyt aktualnie podziwia. Ciekawostką jest, że linie lotnicze gwarantują miejsce przy oknie, by móc jak najlepiej obserwować oszałamiającą panoramę za oknem i jeszcze lepiej zorientować się w topografii Nepalu. Co więcej, czasami mamy możliwość wejścia do kabiny pilotów i podziwiania tego górskiego spektaklu wprost z kokpitu samolotu! Mount Everest widziany zza pleców pilota I piękna góra Makalu zza pleców pilota… Widok himalajskich szczytów zostawia w głowie swój ślad na zawsze. W momencie kulminacyjnym samolot oblatuje (niemal dotyka) szczytu Ama Dablam (6812 m – góry uznawanej za jedną z najpiękniejszych na świecie. Samolot zbliża się do masywu w takiej odległości, że wyraźne widoczne są szczeliny na lodowcu pod szczytem. Ama Dablam (6812 m I did not climb Mount Everest, but I touched it with my heart! W naszym przypadku muśnięcie wzrokiem i serduchem Everestu nastąpiło dopiero przy drugiej próbie, gdy pogoda w Katmandu paradoksalnie była o wiele gorsza niż za pierwszym razem. Warto pamiętać, że najlepszą porą roku na loty widokowe jest późna jesień i zima (zwłaszcza okres pomiędzy październikiem a końcem grudnia). Ze względu na zjawisko inwersji temperatury możemy wtedy liczyć na najlepszą przejrzystość powietrza. Dla niektórych Katmandu to tylko przystanek przed lotem do Lukli – miejsca startu himalajskich trekkingów czy wypraw na najwyższe szczyty. Panorama Himalajów możliwa do zaobserwowania w czasie lotów kursowych nie jest jednak tak szeroka jak w trakcie lotów widokowych. Lot do Lukli dostarcza natomiasr innych doznań ( ze względu na lotnisko, które uważane jest za jedno z najniebezpieczniejszych na świecie). W moim przypadku lot widokowy w Nepalu to była magiczna przygoda, miłość od pierwszego wejrzenia (chodzi rzecz jasna o piękno Himalajów, a nie o przystojnych pilotów). Wiem, że kiedyś tam wrócę. Dzisiaj z rozmarzeniem noszę jedynie pamiątkową koszulkę z napisem: “I did not climb Mount Everest, but I touched it with my heart!” Na kanwie mojej fotografii powstał przepiękny obraz, namalowany przez wyjątkową Osobę, który przywołuje wspomnienia z tej „himalajskiej” przygody.

mount everest widok z samolotu